41. ,,Jesteś zazdrosny..."

Następnego dnia, gdy się obudziłam, Marco już nie było. Pewnie pojechał na trening, w końcu już prawie dziesiąta. Zjadłam śniadanie, ubrałam się i zaczęłam wypełniać kolejne dokumenty. Do jutra powinnam się ze wszystkim wyrobić. W pewnej chwili zadzwonił mój telefon.Zanim go znalazłam pod stertą papierów, ktoś się rozłączył. Spojrzałam na wyświetlacz i zobaczyłam nieodebrane połączenie od Ann. Szybko oddzwoniłam, przypominając sobie o jej wczorajszym spotkaniu z Rehmannem.
- No i jak? - spytałam, kiedy odebrała.
- Musimy się spotkać. - odpowiedziała krótko.
- Nie dam rady, Ann. Mam masę pracy.
- Nie zajmę ci dużo czasu. - prosiła.
- No dobra, przyjedź do domu Marco. - uległam.
- Jesteś sama? - zawahała się.
- Tak, Marco jest na treningu. - zakończyłam rozmowę i czekałam na modelkę. Przyjechała taksówką po kwadransie i od razu zażyczyła sobie kawy. 
- To, co podają w tych hotelach, woła o pomstę do nieba.- westchnęła siadając przy stole.
- Opowiedz mi o tym spotkaniu. - ponagliłam ją.
- Na razie nic specjalnego nie załatwiłam, ale jestem na dobrej drodze. Ten facet to jedna, wielka zagadka. Nie bardzo wiem jak mam go podejść. Niby widać, że łatwo go omotać i błyska naiwnością, ale z drugiej strony boję się, że może to być tylko taka poza. W końcu niemożliwe, żeby taki naiwniak kręcił takie interesy. 
- A może jego coś łączy z Alex? - zaczęłam głośno myśleć.
- Nie wydaje mi się. Powiedziałam mu, że chcę kupić budynek, ale nie wydawał się być zainteresowany. Dopiero, gdy usłyszał kwotę jaką mogę za niego dać, to zwrócił uwagę. Widać, że leci na kasę...
- Na czym w końcu stanęło? 
- Na tym, ze ma zastanowić się nad moją propozycją i dać mi odpowiedź.
- Co jeśli się nie zgodzi? - zapytałam.
- Nie przyjmuję takiej wersji. - nagle usłyszałyśmy jak ktoś wchodzi do domu. Oczywiście był to Reus. 
- Witaj Marco. - powiedziała Ann z szerokim uśmiechem. 
- Cześć. - odpowiedział zaskoczony jej obecnością. Odłożył torbę i pocałował mnie w policzek. - Co cię tutaj sprowadza? - zapytał podejrzliwie.
- Biznes, Panie Reus. Przy okazji odwiedzam starych znajomych. - odpowiedziała z tajemniczym uśmiechem. 
- Nie wiedziałem, że robisz interesy. - zaśmiał się, siadając z nami przy stole. Miałam nadzieję, że nie będzie nic wspominał o tym, co wczoraj mu powiedziałam. 
- No widzisz, mam wiele zdolności. Będę się już zbierać. - powiedziała i ruszyła w stronę wyjścia, zabierając po drodze torebkę i sweter. - A, byłabym zapomniała! Jak jechałam, to widziałam takiego gościa, który się tu  kręcił. Wyglądał jakby czegoś szukał. - spojrzałam na blondyna z niepokojem.
- To na pewno jakiś paparazzi, ciągle tutaj łażą. - odparł spokojnie. Chciałam zapytać Ann, jak wyglądał, ale ona rzuciła tylko krótkie ,,Trzymajcie się" i już jej nie było. Bałam się, że to mógłby być Marvin, ale nie dałam tego po sobie poznać. Uśmiechnęłam się do Marco i wróciłam do papierów. 
- Może później gdzieś wyskoczymy na obiad? - zaproponował.
- Dobry pomysł, nie zdążę nic ugotować. 
- Mamy zaproszenie na imprezę, pojutrze. - powiedział, siadając na kanapie, obok mnie. 
- Do kogo? - zapytałam, nie odrywając się od dokumentów. 
- Do Matsa. Sezon się skończył, Mats jak co roku robi wielkie przyjęcie i zaprasza mnóstwo osób. Poznasz Leo, Moritza i resztę chłopaków, którzy już nie grają w Borussii. 
- Leo? To ten śliczny chłopak o brazylijskich korzeniach? - podniosłam brwi, uśmiechając się. 
- Nie, to ten przeciętnej urody facet o brazylijskich korzeniach. - poprawił mnie, śmiejąc się. - Przecież on wcale nie jest przystojny...
- Może dla ciebie. - odpowiedziałam. - Ma dziewczynę ? - zapytałam poważnie, powstrzymując śmiech.
- Co to za pytanie? - odpowiedział, udając obrażonego. 
- Jesteś zazdrosny...
- Wcale nie! No dobra, może trochę...
- Wiedziałam! - zaśmiałam się i mocno go przytuliłam. - Kocham cię. 
- Ja ciebie też.