31. ,,Chce wojny to będzie ją miał !"

Marco tak jak obiecał, po skończonym treningu przyszedł do szpitala. Mój stan był dobry, ale nadal musiałam leżeć podpięta do kabelków i miałam zakaz wstawania z łóżka.  
- Jak tam na treningu? - zapytałam, gdy blondyn usiadł na łóżku. 
- Dobrze, masz pozdrowienia od chłopaków. - odpowiedział z uśmiechem. - A jak się czujesz?
- Coraz lepiej. 
- Może czegoś potrzebujesz, skoczę do sklepu ? 
- Nie, dzięki, mam wszystko. 
- Tim kazał mi, abym ci powiedział, że masz się nie przejmować pracą, dopóki w pełni nie wyzdrowiejesz, możesz zostać w domu. 
- Naprawdę? On jest kochany...Przekaż mu, że postaram się wrócić najszybciej i wszystko nadrobię. 
- Jasne. Magda...mam do ciebie pytanie...- zaczął się wahać, a na jego twarzy pojawiło się zmieszanie.
- Słucham? 
- Wiesz, w sumie to chyba nie jest odpowiedni moment na takie rozmowy...- podniósł się i podszedł do okna. 
- Jakie rozmowy? Co masz na myśli? Jak już zacząłeś, to teraz mów. 
- Chodzi o to, że...- przerwał, a ja wywróciłam oczami. - Chciałbym, żebyś po wyjściu ze szpitala zamieszkała u mnie. - powiedział szybko, wracając na miejsce obok mnie. Patrzyłam na niego, nie wiedząc co odpowiedzieć. - Proszę, zgódź się. 
- Nie wiem, czy to dobry pomysł, Marco. - powiedziałam niepewnie, na co on spuścił głowę i odpowiedział cicho :
- Tego się obawiałem... - chciał wstać, ale złapałam go za dłoń. 
- Obiecuję, że to przemyślę, daj mi czas do jutra, ok? - poprosiłam, a  w jego oczach pojawiły się iskierki. 
- Czyli nie mówisz, że nie? - zapytał.
- Oczywiście, że nie powiedziałam, że się nie zgadzam. - zaśmiałam się. - Muszę tylko to przemyśleć. 
- Chciałbym, żebyś mieszkała ze mną, nie musielibyśmy codziennie do siebie jeździć, w końcu to też jest kawałek drogi. No, a po drugie, po wyjściu ze szpitala ktoś będzie musiał ci pomóc... I przypilnować, żebyś za bardzo się nie przemęczała.- dodał. - Znając ciebie, to od razu po przyjściu do domu, zamiast odpoczywać, wpadłabyś w wir pracy.
- Oj, nie przesadzaj, chociaż w domu po tym całym zamieszaniu jest pewnie okropny bałagan. No, i w pracy też mam masę zaległości, nieuzupełnionych papierów, propozycji wywiadów, na które trzeba odpowiedzieć...- zaczęłam wymieniać.
- Nie przejmuj się tym, Tim sobie świetnie radzi. A co do twojego domu, to wszystko jest posprzątane. Po tym zdarzeniu, Ania i jakaś twoja przyjaciółka...chyba Nina, zajęły się tym, kiedy ja siedziałem tutaj. W ogóle, bardzo mi pomogli. 
- A co Nina robiła w moim mieszkaniu? Jak się tama znalazła? 
- Była cię odwiedzić, podobno gdzieś wyjeżdżała i chciała zostawić ci klucze od swojego domu i tak się złożyło, że przyszła akurat wtedy, gdy przyjechała po ciebie karetka. - odpowiedział i wyjął z kieszeni dzwoniący telefon. - To Alan. - powiedział krótko i odebrał. 
Alan był prawnikiem Marco, lecz kontaktował się z nim rzadko, tylko wtedy, gdy jakaś gazeta przekręciła jego słowa, albo media podawały fałszywe informacje. Taka sytuacja ostatnio nie miała miejsca, więc jego telefon, zdziwił nas obojga. Reus wyszedł na korytarz i długo nie wracał. Kiedy już przyszedł, nie był zadowolony. 
- Wiesz co się stało ? - zapytał retorycznie. - Ten idiota zeznał przeciwko mnie, że niby go pobiłem. 
- Marvin ? - zapytałam, jakbym nie wiedziała, że może chodzić tylko o niego. - Mówiłam, że będziesz miał z tego problemy. I co powiedział Alan ? 
- Żebym spróbował się z nim jakoś dogadać. Nawet nie mam zamiaru tego robić. Nie mam ochoty nawet patrzeć na tego dupka. 
- Marco, ale to jest jedyne rozwiązanie... Jeśli się z nim nie dogadasz, to on na prawdę może napsuć nam krwi. 
- Nie mam zamiaru go o nic prosić. - odpowiedział stanowczo. 
- Albo ty to zrobisz, albo ja do niego pójdę. 
- Chyba oszalałaś, wybij sobie to z głowy, Madzia! Nie waż się do niego zbliżać, po tym co ci zrobił. - mówił apodyktycznym tonem. 
- Po prostu nie chcę, żebyś miał przeze mnie problemy... - odpowiedziałam spokojnie.
- Madzia, przecież to nie przez ciebie. Załatwimy to inaczej. Poprzez prawników, chce wojny to będzie ją miał!
______________________________________________________
Przepraszam, że tak krótko, ale zupełnie brakuje mi czasu. :(

CZYTASZ = SKOMENTUJ !! :)