Rozdział XIII

Weszliśmy do restauracji i zajęliśmy stolik przy dużej, kolorowej, pachnącej choince. Zamówiliśmy danie i rozmawialiśmy o nietrafionych prezentach. 
- Dostałam kiedyś kota z porcelany i doniczkę...- powiedziałam
- Serio  i co z tym zrobiłaś ? U mnie nie było, aż tak źle - zaśmiał się Marco
- Pewnie leży gdzieś na strychu w domu, w Polsce.
Zobaczyliśmy kelnerkę, która niosła w naszą stronę posiłki. Zamówiliśmy jeszcze wino i zabraliśmy się za jedzenie . Opowiadałam piłkarzowi o propozycji Wincklera i magazynie o Borussii.
- To znaczy, że będziemy się częściej widywać? - zapytał, kiedy powiedziałam, że będę brać w nim udział.
- Na to wygląda. - odpowiedziałam.
Kiedy zjedliśmy zaproponowałam, żebyśmy się przeszli. Opuściliśmy budynek i poszliśmy w stronę parku. 
- Będę już wracać, chciałabym jeszcze trochę pogadać z Maćkiem. - powiedziałam, kiedy przeszliśmy prawie dwa kilometry. Rozmawiało nam się świetnie, ale była już prawie 22. 
- Odprowadzę Cię. - powiedział Marco, a ja się zgodziłam, bo nieciekawie wyglądała mi wizja powrotu samemu do domu w nocy.
Ulice były pięknie przystrojone kolorowymi światełkami, które co chwila zmieniały barwę. Ludzie wychodzili ze sklepów z wielkimi torbami, wszystkie centra handlowe były świątecznie ubrane, a z głośników leciały kolędy. Ja i Marco mijaliśmy właśnie ogromną choinkę, w centrum Dortmundu. Przystanęliśmy na chwilę, aby się jej przyjrzeć. Była piękna.Poszliśmy w stronę mojej ulicy. Gdy byliśmy przy moim domu piłkarz złapał mnie za rękę. 
- Magda, muszę Ci coś powiedzieć. - spojrzałam na niego pytająco
- Chciałem to zrobić wcześniej, ale stchórzyłem...
- No mów wreszcie! - zaśmiałam się zniecierpliwiona
- Kocham Cię...- powiedział.
Objął mnie w pasie  i pocałował. Najpierw delikatnie, potem trochę mocniej. Oszołomiona odwzajemniłam pocałunek. Zupełnie się tego nie spodziewałam. 
- Marco... - pokręciłam głową - muszę to wszystko przemyśleć...
-Rozumiem. Będę czekać. Do zobaczenia. - pomachał mi i odszedł.

Weszłam do domu i zobaczyłam brata oglądającego telewizję. Podeszłam do niego i jeszcze raz go przytuliłam. 
- No, to opowiadaj co słychać w Polsce. 
Maciek opowiedział o rodzicach i o swojej nowej pracy. Rozmawialiśmy do późna, kiedy miałam iść się kąpać zapytał:
- A ty... masz tutaj kogoś ?
- Nie rozumiem... - domyśliłam się, że mówił o Marco, ale chciałam uniknąć tematu
- Chodzi mi o tego chłopaka, za którym pobiegłaś... Coś cię z nim łączy? 
- A co ty taki ciekawski ? Czy ja cie wypytuję o Twoje dziewczyny? - zaśmiałam się
 - Czasami tak i ja ci wtedy odpowiadam, więc myślę, że ty też mi odpowiesz. 
- No to źle myślisz braciszku. - rzuciłam w niego poduszką i poszłam do łazienki.
- Czyli jednak coś cię z nim łączy! - krzyknął
- Tak! Tylko przyjaźń! - odpowiedziałam z łazienki, choć do końca nie byłam przekonana do tych słów. Po tym co Marco mi dzisiaj powiedział, uświadomiłam sobie, że też czuję do niego coś więcej. 
- Mhmm, jasne. - usłyszałam w odpowiedzi, postanowiłam to zignorować.
 Nalałam sobie wody do wanny i wygodnie się w niej ułożyłam. Zaczęłam myśleć o tym co się dzisiaj wydarzyło. Nie mogłam w to uwierzyć. 

- Cześć, jak się spało? - przywitałam się z bratem następnego dnia.
- Doskonale. - odpowiedział smarując kanapkę masłem. - A ty idziesz dzisiaj do pracy?- Tak. Za pół godziny muszę być w studiu, potem jadę z Marvinem - tym kamerzystą, na trening Borussii.
- Noo, to powiem Ci, że ciekawą masz tę pracę. 
- Bardzo ciekawą. Idę się ubrać. - powiedziałam, kierując się w stronę sypialni 
Kiedy się już ubrałam i uszykowałam, zjadłam kanapkę przygotowaną przez Maćka i wypiłam wcześniej zrobioną herbatę. Wzięłam torebkę i założyłam kurtkę. Po kilkunastu minutach byłam w pracy. Od razu poszłam do Wincklera, aby dowiedzieć się o swoim nowym zadaniu. Szef opowiedział mi co mam dokładnie robić i poinformował o tym, że przed 10 mam być razem z Marvinem na treningu Bvb, a potem mam przeprowadzić wywiady z piłkarzami.

Kilkanaście minut przed dziesiątą byłam na boisku treningowym drużyny z Dortmundu. Marvin zostawił mnie z kamerą i pojechał jeszcze załatwić kilka spraw. Zajęłam miejsce przeznaczone dla dziennikarzy i fotografów. O 10 na murawę wyszli piłkarze. Lewandowski od razu mnie zauważył, pomachał mi i krzyknął coś do Marco, który od razu na mnie spojrzał. Odwróciłam wzrok i szukałam Marvina, który miał nagrywać trening. 
- Cześć. - podszedł do mnie Reus. 
- Cześć. - odpowiedziałam cicho.
- Przepraszam Cię za to wczoraj. Po prostu nie mogłem się powstrzymać. 
-Nie przepraszaj. Musimy pogadać. - w tym momencie na boisko wszedł Klopp i zawołał wszystkich piłkarzy. - Zadzwonię do Ciebie.
- Dobrze. - powiedział i pobiegł w stronę trenera.

W połowie treningu przybiegł zdyszany Marvin. 
- Straszne korki były, jeszcze jakiś wypadek po drodze. Musiałem jechać okrężną drogą. - szybko mówił i włączył kamerę.Po treningu przeprowadziłam wywiady, pytałam o formę i kontuzje w zespole. Później, wraz z Marvinem wróciłam do studia i zaczęliśmy montować wszystkie materiały. Szło nam to niezwykle mozolnie, więc poprosiliśmy kilku ludzi z działu montażu, aby się tym zajęli. Po południu wróciłam do domu i od razu zadzwoniłam do Marco. Maćka nie było. Z piłkarzem umówiłam się jeszcze na dzisiaj. Chciałam iść na spacer i wszystko mu wyjaśnić. 
Kilka minut po szesnastej usłyszałam dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć i tak jak się spodziewałam,za drzwiami stał piłkarz. Kazałam mu chwilę poczekać. Napisałam Maćkowi kartkę, że powinnam wrócić na kolację, ubrałam się i wyszłam z Marco.